اجزای تشکیل دهنده ی چشم

چشم انسان از اجزای زیر تشکیل شده است:

مردمک‚ زلالیه‚ قرنیه‚ زجاجیه‚ عصب بینایی‚ نقطه ی کور‚ لکه ی زرد‚ شبکیه‚ مشیمیه‚ صلبیه‚ماهیچه های مژکی و عنبیه.

کره ی چشم سه لایه دارد که از خارج به داخل به ترتیب عبارتند از:صلبیه‚ مشیمیه و شبکیه.

صلبیه لایه ای محکم و سفید رنگ از بافت پیوندی است که کره ی چشم را می پوشاند. این پوشش در جلوی چشم شفاف است و قرنیه نام دارد. دومین لایه که نازک و رنگدانه دار است مشمیه نام دارد. مشمیه در جلو چشم بخش رنگین آن یعنی عنبیه را به وجود می آورد.ماهیچه های موجود در عنبیه باعث تنگ و گشاد شدن سوراخ مردمک که در وسط عنبیه قرار دارد می شود. این عمل در اثر تحریک اعصاب پاراسمپاتیک و سمپاتیک انجام می شود.

نور با گذشتن از قرنیه به علت انحنای آن همگرایی پیدا می کند از سوراخ مردمک عبور و به عدسی برخورد می کند.عدسی نور را روی شبکیه متمرکز می کند. شبکیه داخلی ترین لایه ی چشم و بسیار نازک و شامل گیرنده های نوری و نورون ها است. گیرنده های نوری شبکیه بر دو نوع اند:سلول های مخروطی و سلول های استوانه ای که انرژی نورانی را به پیام های عصبی تبدیل می کنند.مغز می تواند این پیام ها را تفسیر کند.سلول های استوانه ای در نور ضعیف و سلول های مخروطی در نور قوی بیشتر تحریک مشوند. سلول های مخروطی به ما توانایی دیدن رنگ ها و جزئیات ظریف اشیاء را نیز می دهد و در نتیجه ی تحریک آنها تصاویر دقیقتری تولید می شود.پیام عصبی که در سلول های گیرنده ی نوری ایجاد می شود به وسیله ی عصب بینایی به مغز فرستاده می شود.جایی را که عصب بیانایی از شبکیه خارج می شود نقطه ی کور گویند. بخش دیگری از شبکیه که لکه ی زرد نام دارد در امتداد محور نوری کره ی چشم قرار دارد و در دقت و تیزبینی چشم اهمیت دارد.فضای پشت عدسی چشم را ماده ی ژله ای و شفافی پر کرده است که زجاجیه نام دارد و باعث حفظ شکل کروی چشم می شود. فضای جلوی عدسی چشم نیز با مایع شفافی به نام زلالیه پر شده است که از مویرگ ها ترشح می شود و مواد غذایی و اکسیژن را برای عدسی و قرنیه فراهم می کند و مواد دفعی آنها را نیز جمع آوری می کند تا از طریق خون دفع شوند.

بیماری های چشم

با افزایش سن ممکن است عدسی چشم سفت و انعطاف آن کمتر شود و قدرت تطابق آن کاهش یابد. این بیماری پیر چشمی نام دارد و با عینک های مخصوص درمان می شود. همچنین ممکن است با افزایش سن عدسی کدر شود و به تدریج بینایی کاهش یابد. این بیماری آب مروارید نام دارد. عدسی کدر شده را با جراحی خارج می کنند و به جای آن یک عدسی مصنوعی قرار می دهند و یا با کمک عینک قدرت بینایی بیمار را تا حدود زیادی به حالت اولیه باز می گرداند.

قطر چشم یکی از عواملی است که تعیین می کند که شعاع های نور در کجا یکدیگر را قطع کنند و تصویر اجسام را به وجود آورند. اگر کره ی جشم بیش از اندازه بزرگ باشد تصویر اشیای دور در جلوی شبکیه تشکیل می شود. در این حالت فرد نمی تواند اشیای دور را واضح ببیند و به نزدیک بینی مبتلا است. در حالتی که کره ی چشم بیش از حد کوچک باشد تصویر اشیای نزدیک در پشت شبکیه تشکیل می شود و فرد به دور بینی مبتلاست.

اگر سطح عدسی و یا قرنیه کاملا کروی و صاف نباشد پرتوهای نور به طور نا منظم به همدیگر می رسند و روی یک نقطه ی شبکیه متمرکز نمی شوند و تصویر واضحی را به وجود نمی آورند. در این حالت می گوییم فرد به آستیگماتیسم مبتلاست و باید از عینکی استفاده کند که عدسی آن عدم یکنواختی انحنای قرنیه یا عدسی چشم را جبران کند.

اثر مواد مخد بر دستگاه عصبی

موادی که عملکرد دستگاه عصبی مرکزی را تغییر می دهند مواد روان گردان نامیده می شود. الکل ‚ نیکوتین‚ کوکائین و هروئین مثال هایی از این مواد هستند که اعتیاد به آنها مشکل بزرگ بعضی از جوامع امروزی است. همچنین کافئین که در قهوه یا نوشابه یافت می شود از جمله مواد روان گردان است. همه ی این مواد می توانند باعث وابستگی روانی مصرف کننده شوند و بیشتر آنها موجب وابستگی جسمی نیز می شوند.

اعتیاد چیست؟

اعتیاد پاسخی فیزیولوژیک است که مصرف مکرر مواد مخدر باعث آن می شود.اعتیاد عملکرد طبیعی نورون ها (به هر یک از سلول های سازنده ی دستگاه عصبی نورون می گویند) و سیناپس ها(محلی که در آن یک نورون با سلول دیگر رابطه برقرار می کند) را تغییر می دهد.

هنگامی که عملکرد نورون یا سینلپسی توسط مواد مخدر تغییر کرد از آن پس آن نورون یا سیناپس به طور طبیعی کار نمی کند مگر در حضور آن ماده ی مخدر. شخص با مصرف مکرر ماده ی مخدر به آن معتاد می شود و بدن او نسبت به آن ماده ی مخدر عادت می کند. شخص معتاد باید با گذشت زمان مقدار ماده ی مخدر مصرفی خود را افزایش دهد تا خواسته ی بدنش تامین شود.

اثرات دود سیگار و تنباکو بر بدن

دود سیگار هزاران ماده ی سمی و جهش زای شیمیایی را وارد دهان می کند. این مواد پس از طی راه های تنفسی به شش ها می رسند.کشیدن سیگار با ابتلا به سرطان های دهان و حنجره ارتباط مستقیم دارد و نیز امکان ابتلا به سرطان های پانکراس و مثانه را افزایش می دهد. همچنین امکان ایجاد ناراحتی های تنفسی مهلک نیز در افرد سیگاری نیز بیشتر است.

دود توتون و تنباکو باعث تحریک مخاط دهان‚ بینی و گلو می شود. این دود در شش ها تجمع پیدا می کند و مژه های سطح دستگاه تنفسی را از کار می اندازد. همچنین بافت ریه ها را سیاه و تیره می کند و موجب کاهش ظرفیت تنفسی می شود.

     برای نوشتن مطالب بیشتر به نظرات شما نیازمندیم

                    پس همین الان نظر بدهید 

بیماری مالتیپل اسکلروزیس(MS)

دربیماری مالتیپل اسکلروزیس(MS) که نوعی بیماری خود ایمنی(در این بیماری دستگاه ایمنی مولکول ها یا سلول های خودی را نیز مورد حمله قرار می دهد و دربرابر آنها پاسخ ایمنی ایجاد می کند)است دستگاه ایمنی پوشش اطراف سلول های عصبی مغز و نخاع را مورد تهاجم قرار می دهد و به تدریج آن را از بین می برد.در نتیجه فعالیت سلول های عصبی اختلال پیدا می کند.

علایم بیماری MS:

1-ضعف 2- خستگی زود رس 3-اختلال در تکلم 4-اختلال در بینایی 5-عدم هماهنگی حرکات دن

البته در برخی بیماران بعد از یک بار حمله ی بیماری پوشش سلول های عصبی ترمیم می شود و علایم بیماری از بین می رود.

بیماری ایدز(AIDS):

ایدز در اثر ویروسی به نام HIV (ویروس نقص ایمنی انسان) به وجود می آید. این ویروس گروه خاصی از لنفوسیت های T  که در دفاع نقش دارند را مورد تهاجم قرار می دهد و در آنها تکثیر می شود و این سلول ها را از بین می برد در نتیجه به مرور قدرت دفاعی بدن کم می شود به ترتیبی که افراد مبتلا به ایدز توانایی مقابله با خفیفترین عفونت ها را ندارند و سرانجام در اثر ابتلا به انواعی از بیماری های باکتریایی و قارچی و ویروسی و یا برخی از سرطان ها می میرند.

گاهی ممکن است در یک یا تعدادی از اجزای دستگاه ایمنی نقصی بروز کند. نقص ایمنی ممکن است مادرزادی باشد یا ذر اثر عوامل محیطی به وجود می آید یعنی اکتسابی باشد. ایدز مثال بارز نقص ایمنی اکتسابی است.

از زمان آلوده شدن بدن به ویروس ایدز تا بروز علایم بیماری ایدز ممکن است 6 ماه تا 10 سال و یا بیشتر طول بکشد. در این مدت گر چه فرد به ظاهر سالم به نظر می رسد اما ناقل بیماری است و می تواند افراد دیگر را آلوده کند.

بیماری جنون گاوی:

در سال 1982 پژوهشگری به نام استانلی پروزینر نوعی ذرات غیر زنده ی بیماری زا را کشف کرد. او این ذرات را که نوعی پروتئین بودند پریون نام نهاد.پریون ها اگر چه موجود زنده نیستند و نوکلئیک اسید ندارند اما بیماری های کشنده ای در جانوران و حتی انسان به وجود می آورند.

پریون ها ی بیماری زا پس از تماس با پریون های عادی بدن باعث می شوند ساختار پریون های عادی یکی پس از دیگری به نوع بیماری زا و غیر عادی تبدیل شوند. این عمل به صورت واکنش های زنجیره ای سراسر بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.

تاکنون پریون های بیماری زایی ذر رابطه با چند نوع بیماری در گوسفند و گاو مشاهده شده است. بیماری جنون گاوی از جمله ی این بیماری ها است. خوردن این پروتئین ها باعث بیماری می شود.